Adam Asnyk - polski poeta i dramatopisarz, urodził się 11 września 1838 roku w Kaliszu.  Był synem powstańca listopadowego Kazimierza Asnyka, zesłanego na Syberię i Konstancji z Zagórowskich. Używał pseudonimów  „El ...y” oraz  Jan Stożek. W 1849 rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Realnej w Kaliszu, następnie kształcił się w Warszawie, gdzie podjął studia w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Rolnictwa w Marymincie i w Akademii Medyko - Chirurgicznej oraz na uniwersytecie we Wrocławiu, tam   działał w Towarzystwie Literacko - Słowackim.  Studiował również w Paryżu i Heidelbergu. Brał udział w ruchu spiskowym; w 1860 został aresztowany i uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W powstaniu styczniowym był członkiem wrześniowego Rządu Narodowego. Po  powstaniu wyjechał z kraju. Mieszkał w Paryżu i Heidelbergu, gdzie się dokształcał. Tam też zdobył tytuł doktora filozofii. Wiele podróżował. Zwiedził Włochy, Tunezję, Algierię, Cejlon oraz inne kraje. Do Polski powrócił w 1870 roku. Mieszkał w Krakowie. W 1882 został wydawcą krakowskiego dziennika „Reforma”, przemianowanego na „Nową Reformę”, której był redaktorem. Pełnił funkcje radnego miejskiego w Krakowie. W 1889 został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego. W 1890 przewodniczył sprowadzeniu z Paryża prochów Adama Mickiewicza. Był jednym z założycieli Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie.Od 1894 członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego
w Rapperswiilu. Kochał Tatry, dokąd odbywał liczne wycieczki. Był też jednym z  pierwszych  członków Towarzystwa Tarzańskiego. Do jego najważniejszych utworów zalicza się: tomy wierszy „Poezje”, poemat „Sen grobów”, szereg wierszy z gatunku liryki erotycznej (np.: „Między nami nic nie było”, „Jednego serca”) i liryki programowej np.: „Do młodych”, a także cykl 30 sonetów zatytułowanych „Nad głębiami”.
 Zmarł w Krakowie 2 sierpnia 1897 roku.  Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.